زبان خردمند در پس دل اوست ، و دل نادان پس زبان او . [ و این از معنیهاى شگفت و شریف است و مقصود امام ( ع ) این است که : خردمند زبان خود را رها نکند تا که با دل خویش مشورت کند و با اندیشه خود رأى زند ، و نادان را آنچه بر زبان آید و گفتهاى که بدان دهان گشاید ، بر اندیشیدن و رأى درست را بیرون کشیدن سبقت گیرد . پس چنان است که گویى زبان خردمند پیرو دل اوست و دل نادان پیرو زبان او . ] [نهج البلاغه]
نویسنده: علیرضا منصوری نوری چهارشنبه 90 اردیبهشت 21 ساعت 7:41 صبح
مگه من چند وقته که چیزی ننوشتم!
عجب بلایی سر دلم اومده!
برام دعا کنید!
نظرات شما ()
